ZŁOTO I BIEL – opinia wydawnicza prof. dr hab. Romana Kalisza

Tom wierszy Jana P. Grabowskiego pt. Złoto i biel. Wybór poezji składa się z dwóch zasadniczych części Złoto i biel Biel i złoto. Części te nie różnią się zbytnio pod względem formy i treści, więc omawiał będę te części łącznie.

Pod względem formy wiersze Jana P. Grabowskiego są dosyć tradycyjne. Większość wierszy pisana jest czterowierszem np. Spotkanie (Albo: Koncert wiosny), Z zazdrością i inne. Niektóre pisane są pięciowierszem. Niektóre wiersze posiadają refren np. tren na śmierć ojca poety pt. Nigdy nie zapomnę. Rzadko forma wiersza jest nieregularna np. Co to za pora roku?. Pod względem formalnym wiersze te nie są nowatorskie, lecz to warstwa treściowa jest w nich zdecydowanie bardziej istotna.

Tematyka wierszy Jana P. Grabowskiego w tomie Złoto i biel. Wybór poezji obejmuje filozoficzne zagadnienia poznania (szczególnie zmysłowego), śmierci i Boga. Tłem tych rozważań jest przyroda, głównie okolice lasów, jezior i Trójmiasta w różnych porach roku, szczególnie wiosny i jesieni.

Zdecydowana większość wierszy cechuje bogata oprawa plastyczna, chociaż są i takie jak np. Nareszcie jest tak, jak ma być. Ten wiersz jest raczej notatką poetycką, zapisem wrażeń z przebiegu święta św. Jana w Gdańsku niż poematem.

Wiersze zawarte w tomie Złoto i biel. Wybór poezji posiadają pewną atmosferę i pod tym względem są dość jednorodne, co świadczy o wyrobionym warsztacie autorskim Jana P. Grabowskiego. To atmosfera i wywoływany nastrój są, moim zdaniem, największym walorami wierszy zawartych w wyżej wymienionym tomie.

Można stwierdzić ogólnie, że tom wierszy Jana P. Grabowskiego pt. Złoto i biel. Wybór poezji jest ciekawą propozycją wydawniczą, szczególnie ze względu na tworzenie nastroju i kolorystykę. Zasługuje, więc na opublikowanie.

 

prof. dr hab. Roman Kalisz, Atmosfera i wywoływany nastrój – największe walory wierszy zawartych w tomie Jana P. Grabowskiego Złoto i biel. Wybór poezji. Recenzja wydawnicza. Gdańsk, 9 września 2005 r. (fragment)