Autor tomu zatytułowanego Kolor chryzoprazu. Liryki wybrane z lat 1986–1995 debiutował jako literat dwadzieścia lat temu. W ciągu tych dwóch dekad jego twórczość, zarówno ta nieco wcześniejsza, a więc prozatorska, jak i poetycka ewoluowała. Lektura licznych publikacji, jakie ukazały się w tym czasie, w renomowanych czasopismach ogólnokrajowych, periodykach regionalnych, a także w wydawnictwach, pozwala mówić o własnym stylu wypowiedzi tego pisarza.

Kolejne arkusze i tomiki poetyckie Jan P. Grabowskiego, takie jak: Dotknięcie mroku (1981), Żółta poczekalnia (1984), Deszcz i płomień (1988), Łaska widzenia (1990), bibliofilskie Wiersze wybrane (1991), czy wreszcie Szkarłat i błękit. Wiersze religijne i metafizyczne (1994) potwierdzają, iż poeta ten ma nam do powiedzenia rzeczy istotne, czyni to w sposób oryginalny, artystycznie dojrzały oraz zajmujący.

Nie jest to poezja łatwa w odbiorze. Lektura wierszy, których treść oscyluje od ważnych zagadnień natury egzystencjalnej, ku metafizyce wymaga od odbiorcy nie tylko kultury literackiej, lecz także przygotowania intelektualnego.

Głęboka refleksja nad miejscem jednostki we wszechświecie, problematyka temporalna, eksperymenty z czasem, przestrzenią, podmiotem lirycznym, perfekcyjność w trudnej sztuce operowania nastrojem, wewnętrzny monolog kierowany ku Najwyższemu, próby przenikania granicy tego, co w swej tajemniczości niepoznawalne – oto niektóre tylko z elementów charakteryzujących warsztat poetycki, styl wypowiedzi oraz bogactwo tematyki liryków składających się na najnowszy tom wierszy Jana P. Grabowskiego.

Nie ulega wątpliwości, iż mamy i tym razem do czynienia z dokonaniem wybitnym. Twórczość tego poety nie wymaga rekomendacji. Dość wspomnieć o licznych nagrodach przyznawanych przez organizatorów konkursów, w których pisarz ten brał udział, o uznaniu, jakim  cieszy się wśród  krytyków.

prof. dr hab. Jerzy Samp, opinia wydawnicza dotycząca tomu wierszy Jana P. Grabowskiego Kolor chryzoprazu. Gdańsk, w lutym 1997 r.