Motto:

 

„Ważne, że udało się wyszarpać ten medal,

bo z różnych powodów nie było o niego łatwo.

Obecnie liczy się ten medal i nic więcej.”

 

Mistrz olimpijski z Montrealu, Ryszard Bosek. Czytaj dalej →

Motto:

 

„Srebro? Niby co miałbym z nim zrobić?

Przecie dają je po przegranym meczu.

Tylko złoto mi smakuje. Tylko złoto mnie interesuje”.

 

Wilfredo León, po wygranym meczu półfinałowym z USA,

7 sierpnia 2024 r. Czytaj dalej →

Motto:

„Gdyby sztuka miała tylko potwierdzać,

co skądinąd zostało ustalone – byłaby niepotrzebna.

Jej rolą jest być sondą zapuszczoną w bezimienne.

Artysta jest aparatem rejestrującym procesy w głębi,

gdzie tworzy się wartość”.

Bruno Schulz

 

Zwrócił się do mnie redaktor Tomasz Smuga z Portalu Nadmorski24.pl z siedmioma pytaniami, traktując ją jako „rozmówkę”. Oto zatem odpowiedzi na zdane mi pytania. Czytaj dalej →

Zaiste, skończyła się tegoroczna edycja Ligi Narodów (Liga Narodów w Piłce Siatkowej Mężczyzn 2024 [2024 FIVB Volleyball Men’s Nations League] – 6. edycja międzynarodowego turnieju siatkarskiego zorganizowanego przez Międzynarodową Federację Piłki Siatkowej [FIVB] dla 16 narodowych reprezentacji). Czytaj dalej →

Zaiste, nie zdążyłem podziękować nieznanemu Panu kierowcy. Czynię więc to niniejszym, tą drogą. Może w jakiś sposób to podziękowanie dotrze do owego Pana kierowcy. Dzięki Internetowi i różnym portalom świat bardzo „zmalał”. Jeśli zatem ktoś te słowa przeczyta, bardzo prosiłbym o pomoc w odnalezieniu w. wym. Pana kierowcy. Czytaj dalej →

Zaiste, myślałem, że otrzymam piękny prezent od naszych siatkarzy na urodziny. Niestety – mówiąc kolokwialnie i jak gdzieś usłyszałem… „chłopcy umoczyli” przegrywając z Brazylią aż 3:1. A jeszcze wczoraj nie mogłem się nachwalić naszej drużyny, gdy w meczu z Japonią grali jak chcieli, grali co chcieli, momentami wyraźnie bawiąc się z walecznymi Japończykami. Czytaj dalej →

Zaiste, otrzymuję co jakiś czas: a to antologie przeróżnych grup poetyckich, a to antologie poetów takiej, czy innej ziemi, a to antologie pokonkursowe itd. Antologii jest wielka, przeogromna ilość. Można by powiedzieć, że wszyscy dzisiaj piszą (bez „prawie” wszyscy), ale nie ma się czemu dziwić, bo przecież tak było i w XX, a zwłaszcza w XIX wieku. Z tej przeogromnej ilości osób piszących zawsze coś się wykluje, coś pozostanie. W XIX wieku nasi czterej Wieszcze oraz wielu ciekawych poetów jak chociażby Asnyk, Karpiński, Konopnicka, Lenartowicz, Pol, czy Syrokomla. W XX wieku Skamandryci, Miłosz, Grochowiak. Z współczesnych: Marzanna Bogumiła Kielar… dopóki nie „poszła w profesory”. Czytaj dalej →

Motto:

 

„Ludzie – wszyscy i zawsze – balansują na skraju przepaści,

nad przerażającą otchłanią, tam, gdzie świat się kończy,

 bo końcem świata jest kres czucia, kres ich własnych zmysłów.

Że też nie zakręci im się w głowie od tej niepojętej ciemności!

A przecież ten, kto nie dozna owego zawrotu,

 nie ma poczucia własnego j a”.

 

Dziennik (1905-1914)

10 listopada 1906,

Béla Balázs (1884-1949) Czytaj dalej →

SADY W OBŁOKACH

 

Spójrz, miła, płyną chmury

Czy będzie dziś pogodny dzień?

Zaświeci nam słońce, gdy mi powiesz to, co wiem

Spójrz jeszcze wyżej

Gdzie lśni słoneczny, jasny świat

Na niebie i na ziemi

Na niebie i na ziemi

Na niebie i na ziemi

Rozrzuca kwiaty maj

Białe sady kwitną, nad nami, w obłokach

Białe sady płyną i kołysze je tylko wiatr

Twe oczy mówią, „Kocham”

Niebieskie, jasne oczy twe

I niebo jest blisko

Gdy ty jesteś blisko mnie

Dla ciebie kwiaty z nieba

Dla ciebie kwiaty z nieba

Dla ciebie wszystkie kwiaty

Na ziemię rzuca maj

 

Autorzy utworu:

Andrzej Zieliński / Leszek Antoni Moczulski

 

Czytaj dalej →

Zaiste, nareszcie przyszła wiosna. Stwierdziłem, zauważyłem, to dopiero wczoraj, gdy na Hucisku w Gdańsku wysiadłem z autobusu i udałem się w kierunku tzw. Kunsztu Wodnego. Aż tyle bowiem moim oczom ukazało się zieleni i nareszcie zobaczyłem drzewa, wysokie drzewa, a pod drzewami ławeczki. Czytaj dalej →