Motto:

„ – Wiesz co szefuniu?

Jeżeli nie zadbasz o własne interesy,

to ludzie pomogą ci tylko

przy spuszczaniu trumny do grobu”.

Hud Bannon (Paul Newman)

do swojego bratanka

Lonnie Bannona (Brandon De Wilde)

w filmie Martina Ritta^[1]

Hud, syn farmera^[2]

Zaiste: to motto, które załączam, w pełni oddaje stan faktyczny mojego ducha i okalającej mnie rzeczywistości. Powinienem właściwie zamieścić je na stałe w moich zapiskach. Albo może jednak – jako motto – tę często cytowaną przeze mnie wypowiedź Profesora Artura Hutnikiewicza o  bazgraczach i grafomanach. (Załączam ją tym razem w postscriptum). Czytaj dalej →

Z narodzenia Pana dzień dziś wesoły,
Wyśpiewują chwałę Bogu żywioły!
Radość ludzi wszędy słynie,
Anioł budzi przy dolinie
Pasterzy, co paśli pod borem woły!

Z narodzenia Pana

Zaiste: w powietrzu, na niebie… wszędzie trwa, zamiast grudnia, coś na kształt najbardziej nielubianego przeze mnie marca. Mgielnie i pięć, sześć stopni Celsjusza. Coś siąpi z bardzo niskich chmur (kapuśniaczek?), w dodatku zewsząd ciągnie ziąb. Na pewno jednak nie znad Zatoki Puckiej, bo gdy tam pojechaliśmy w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, to nad krystalicznie czystą i spokojną wodą trwała cisza i widać było całe tabuny tzw. „morsów”, które bardziej zanurzają w wodach zatoki na pokaz niż dla zdrowia. Czytaj dalej →

Motto:

„Blaski oraz iluminacje »świąteczne«”.

Pogoda jednak nie za bardzo »świąteczna«”.

Super także byłoby, żeby ta „świąteczność” zaistniała

– jak jeszcze niedawno – w ludziach i między ludźmi”.

Moja odpowiedź w Internecie na temat… „magii świąt”.

Zaiste, takim właśnie napisem zostało opatrzone zdjęcie, na którym w pewnej miejscowości oprócz sztucznej choinki, straganów oraz… „lampeczek, światełeczek, iluminacji”, nie dzieje się nic istotnego. Takich miejscowości, które w ten „świąteczny” czas chcą „magicznie” zaistnieć jest dość sporo. Ja zaś napisałem taki oto komentarzyk do tego „czy może być jeszcze bardziej magicznie”?… „Może: bez światełeczek, bez lampeczek, bez milionowych iluminacji, które z Bożym Narodzeniem nie mają nic wspólnego. Bardziej magicznie jest wtedy, gdy ludzie z lampionami idą o świcie na mszę roratną. Czy ktoś jeszcze wie, co to są Roraty, Adwent i w ogóle Boże Narodzenie?”. Czytaj dalej →

Motto:

Peccavimus, et facti sumus tamquam immundus nos

Et cecidimus quasi folium universi

Et iniquitates nostrae quasi ventus abstulerunt nos

Abscondisti faciem tuam a nobis, et allisisti nos in manu iniquitatis nostrae

Rorate caeli desuper et nubes pluant justum

 (Iz 45, 8)

Zaiste, w dalszym ciągu trwa „magia świąt”, a nawet z każdym dniem się nasila. Wszystko „klapnie” – przedtem rozdymane do niewyobrażalnych rozmiarów – jak przekłuty balon tuż przed Wigilią Bożego Narodzenia. Bo przecież to właśnie w Wigilię święta Bożego Narodzenia się zaczynają. Póki co, nie tylko wielkie miasta, ale nawet miasta i miasteczka oraz małe miejscowości prześcigają się iluminacjach, światełeczkach… itd., czyli „magii świąt”. A przecież wystarczy zrobić „pstryk”, tzn. wyłączyć prąd i już będzie po „magii”. Aż nie chce się wierzyć, że aż tyle „ludzieńków” ulega takiej „magii świąt”. Czytaj dalej →

Motto:

„Tym właśnie jest życie,

odrobiną światła, które ginie w ciemnościach”.

Podróż do źródeł nocy Louis–Ferdinand Céline

Zaiste, do świąt Bożego Narodzenia jest jeszcze jeden miesiąc – w tym cztery niedziele Adwentu – a już także przynajmniej od miesiąca, (czyli od końca października) trąbi się wszem wobec o jakiejś… „magii świąt”. Czytaj dalej →

Motto:

„Wiersze, z których myśl i uczucie

 ulotniły się bezpowrotnie

 i zastąpione zostały

 niezrozumiałym bełkotem”.[*]

Prof. dr hab. Artur Hutnikiewicz

Zaiste, „wchodzę” – jak już wspomniałem w jednym z zapisków – do Internetu, w tym także do Facebooka, nade wszystko po to, by dowiadywać się o nowościach książkowych i filmowych. Czytaj dalej →

Klimatycznie:

„nastrój jakiegoś miejsca, środowiska, utworu itp.”.

Tajemniczy:

„zagadkowy i trudny do zrozumienia”.

Słownik Języka Polskiego PWN

 Zaiste, „Zapiski i wspomnienia” prowadzę od wielu lat i publikuję, oczywiście, na mojej stronie internetowej www.grabovius.com Niektóre z tych zapisków zamieszczam także na koncie, na Facebooku. To nie po to, by czymkolwiek się chwalić, lecz dlatego, że jeśli już mam to konto, to przydałoby się od czasu do czasu na nim coś opublikować. Czytaj dalej →

Motto:

„Zakładam, że jest to tekst wielki

– innymi nie miałby ochoty się zajmować –

a jeżeli jest to tekst wielki,

to w nim jest jak gdyby nieskończoność sensów”.

Zygmunt Kubiak o Sofoklesowej Antygonie

Klasyczne miary i świat współczesny.

 Z Zygmuntem Kubiakiem rozmawia Paweł Czapczyk

Biblioteka „Więzi”, Warszawa 2009 r.

Zaiste, październik Anno Domini 2024 minął nie wiadomo kiedy, a właściwie umknął mi, a jeszcze szczegółowiej… strawiłem go (jak się okazało suma summarum niepotrzebnie) na lektury trzech książek, odłożywszy czytanie Podróży do kresu nocy Céline’a. Czytaj dalej →

Motto:

„W kilka chwil później dotarłem do lądu i do nocy,

która zgęstniała bardziej jeszcze, gdy znalazłem się wśród drzew,

 a dalej jeszcze za nocą nastała wreszcie cisza, jej bliska wspólniczka”.

Louis-Ferdinand Céline Podróż do kresu nocy.

Zaiste, nareszcie po niemrawych, albo traktujących nie wiadomo o czym, polskich filmach pojawił się na streamingu „krwisty”, wart obejrzenia, film. Mowa tu o najnowszej „świeżynce”, czyli Bokserze słoweńskiego, acz mieszkającego w Polsce, reżysera Mitji Okorna, specjalizującego się dotychczas nade wszystko w reklamach i teledyskach. Czytaj dalej →

Motto:

„Trzej przyjaciele poruszali coraz to inne tematy,

i nie przerywali ani na chwilę ożywionej wymiany zdań.

Odnosili wrażenie, że w tych warunkach myśli

mnożą im się w głowach podobnie jak liście

pod wpływem pierwszych ciepłych dni.

Czuli się bujni jak drzewa na wiosnę”.

Juliusz Verne Wokół księżyca.

Zaiste, są książki, do których trzeba… „zasiadać”. Są to dzieła, które mają format B-5, twardą okładkę i liczą jakieś 700 stron. Na leżąco, czyli do poduszki, ani w innej pozycji takiej książki nie da rady czytać. Trzeba do niej właśnie „zasiąść” jak np. do Wojny Dwóch Róż Dana Jonesa, czy Życia Jezusa Chrystusa Giuseppe Ricciottiego.

Jest też pewien rodzaj książek, które ja nazywam „do poduszki” albo „na sen”. Czytaj dalej →